Mijn naam is Brigit en ik ben de laatste jaren heel erg ziek geworden; van een kransslagader afsluiting, PTTS tot een zeer pijnlijke ziekte van Crohn, waarbij de ontstekingswaarden niet meer te meten waren en mijn lichaam geen voedingsstoffen meer opnam. Ik had zoveel pijn dat ik toe was aan euthanasie, Ria (mijn partner) onze dochters en kleinkinderen namen het fantastisch op. Totdat mijn MDL arts zei: “Ik ben er nog niet aan toe om jou te laten gaan, we gaan alles inzetten”. Dat alles werd immunotherapie, een zwaar traject waar ik de rest van mijn leven aan vastzit. Echter het verbeterde wel, de pijn werd draaglijk en heel soms is hij een paar uurtjes weg. En dat is iets om op verder te gaan. In pijnlijke dagen is de gitaar mijn redding; ik kan eigenlijk alleen maar op bed of op de bank hangen maar mijn gitaar kan ik wel pakken. Dan ben ik even weg van de pijnlijke realiteit, als ik speel vergeet ik en dan zit ik alleen maar in de klanken van mijn gitaar.
Hoe is die gitaar in mijn leven gekomen?
Ik kom uit een niet-muzikale familie en een familie waar heel veel misging. Op mijn 15e ben ik voor mezelf gaan zorgen, dat was een overlevingstocht. Op mijn 27e heb ik pas VWO bij de LOI gedaan tot aan het examenjaar; toen vond ik dat ik iedereen had bewezen dat ik wel slim ben. Inmiddels was ik supermoe want ik zat nog steeds in de overlevingsstand.
Het resulteerde in een leven vol met banen en ervaringen; van docent tot uitgeroepen tot de beste coach van Nederland eindigde mijn carrière bij de politie in het centrum van Amsterdam. Uiteindelijk begon daar mijn ziekte zich te manifesteren. Ik had te lang moeten overleven en hulp vragen is niet echt mijn kwaliteit. Alle moeizame ervaringen als agent hielpen niet mee.
Mijn eerste gitaarlessen waren saai, maar ik gaf niet op!
Op mijn 17e nam ik gitaarles bij de moeder van Margriet Eshuijs (House for Sale). In een bedompt keldertje met 10 anderen de ene downstroke na de andere downstroke. Ik vond het niet erg enthousiasmerend. Omdat ik een rekenachterstand had was tellen in de muziek voor mij iets onbegrijpelijks. Toch nam ik klassiek gitaarles bij een wel leuke gitaarleraar Johan Kolvers. Echter ik deed hem na want de maatvoering snapte ik nog steeds niet. De maatvoering werd nooit uitgelegd. Ik heb een aantal jaren les van hem gehad hij heeft het nooit doorgehad. En zeggen dat ik iets niet begreep was ook een gedoetje.
Omdat ik uit een moeilijke gezinssituatie kwam koos ik ook verkeerde partners, die mij niet motiveerden; dus ik leerde heel zachtjes spelen.
Ik snapte eindelijk hoe ritme en maatvoering in elkaar zat
Toen de tweede scheiding werd ingezet ontmoette ik de prinses op het witte paard; Ria. Ineens bevond ik mij in een super muzikale familie. Ria kan ongeveer alles spelen maar haar instrument is de viool. Haar vader: Siep, nam direct de liefdevolle vaderrol op zich. Ik kreeg een vader die mij stimuleerde en onvoorwaardelijk lief had. Ria had direct door dat de maatvoering een issue was en heeft mij dit geleerd. Nu nog gewoon lekker spelen.
Ik pakte door met de gitaarlessen
Toen kwam de online gitaarcursus van Koen. Ik leerde strummen en harder spelen. Samen met Ria en haar vader speelde ik Klezmer muziek. Maar nog steeds wel zo zacht mogelijk. En ik verborg mij achter deze twee geweldige mensen. Een neef van Ria, net zo muzikaal, ging samen met mij spelen. Hij speelde ongeveer alles wat ik vroeg; dat wilde ik ook! Ik dacht als anderen het kunnen, waarom ik niet?
De volgende stap waren de webinars van Koen; iets in mij werd geraakt en kwam los. Ik ging zelfs een filmpje plaatsen spelend op de gitaar. Ik heb ook les van Banjo Ben uit Texas; daar leer ik bluegrass van. Ik heb een banjo-gitaar, een mandoline en een 3/4 Martin akoestische gitaar. Ik heb nogal kleine handen en bij deze gitaar kan ik gewoon alles bereiken.
Van gitaar spelen ontspan ik!
Ik speel veel omdat ik ook beperkt word in mijn doen en laten en tegelijkertijd is dat dus een zegen omdat ik heel veel progressie maak. Ik oefen dagelijks de barré akkoorden en probeer de wisselingen van de akkoorden steeds iets makkelijker te maken.
Als ik echt wil ontspannen pak ik mijn oude klassieke gitaarboeken; dat gaat vanzelf. Ik schilder ook graag; mijn eerste expositie heb ik hier in mijn dorp Zoutkamp (Groningen) gehouden. Ik vind het leuk om muzikanten te schilderen en ik doe graag Herman Brood na.
Mijn online gitaaravontuur met Koen is veilig en zorgt voor verbinding met mijn gitaar
Wat ik nog wil leren op de gitaar?
Lekker uit het hoofd spelen waar dan ook; gewoon plezier maken en iedereen mag het horen. Mijn plectrum techniek bij Bluegrass is ook een aandachtspunt; het gaat zo supersnel en over alle snaren heen; de alternating picking. Stiekem droom ik om een kampvuurheld op de gitaar te worden, vandaar Koen (mijn laatste gitaarleraar). Onze dochters zingen echt retegoed en om hen dan te begeleiden; welk liedje ze ook vragen. Ik ben momenteel 2 stukken aan het studeren. Het muziekstuk van Bach (Jesu, Joy of man’s desiring) een prachtig klassiek stuk en ook Hello van Lionel Richie.
Een zelfgeschreven lied als geschenk.
In de familie geven wij elkaar een lied bij speciale gelegenheden of bij verjaardagen. Dat zijn geschenken die je nooit meer vergeet. De allereerste die ik kreeg van onze dochters; het zijn mijn bonusdochters; helaas kon ik geen kinderen krijgen, echter Ria haar dochters voelen nu ook van mij. Ze zongen dat ik erbij hoorde en dat ik belangrijk voor ze was. Tuurlijk ook over mijn onrust: nooit meer dan 1 jaar bij een nieuw baan. Het kwam rechtstreeks mijn hart in en het heelde zoveel. In de familie van Ria haar ouders is het traditie om eenmaal per jaar met elkaar te gaan eten en iedereen gaat dan optreden en kun je niet zingen dan doe je gedicht of een goed verhaal. Om haar vader te eren heb ik een stuk geleerd op de viool en op zo’n bijeenkomst gespeeld, deze man was zo belangrijk voor mij dat ik al mijn schroom opzij had gezet, dat werd enorm gewaardeerd.
Mijn reis in dit leven is niet gemakkelijk maar ik heb zoveel geleerd en het gaat uiteindelijk om de liefdevolle herinneringen. Of zoals mijn kleinzoon van 12 jaar tegen mij zei: “je zegt altijd dat je wilt dat je een super oma bent; nou je bent veel meer dan dat”. Dat zijn pas mooie klanken!
Lieve groet en moedig voorwaarts,
Brigit
Spreekt jou het verhaal van Brigit aan? Plaats dan hieronder een reactie!
Je kunt vandaag al starten met de gratis 7 daagse gitaarcursus.
