gitaar spelen met kampvuur tijdens hikeweekend
Muzikale verhalen
Koen Snoek
Muzikale verhalen
3 min
3

Een gitaar, een kampvuur en een onverwachte ontmoeting

3 min
3

Laatst was ik een weekend wezen hiken met een vriend in de Belgische Ardennen. Wandelen, natuur en offroad: daar word ik blij van. Uiteraard ging mijn gitaar mee, en die heeft daar ook echt gespeeld. Als beginnende hiker koos ik voor de "Hero"-route: 60 kilometer in 3 dagen (18 km, 17 km en 25 km). Bij thuiskomst had ik nog wel een kleine discussie met de onderkant van mijn voeten... 😇

Avondvuur op het hikefestival in België

Na de eerste dag, die lekker offroad ging, kwamen we aan op het festivalterrein waar we sliepen. Er was van alles te doen. Workshops, vuurtjes, mensen met verhalen. Zelf deed ik een vuurmaakworkshop en probeerde ik bij woodcarving een gitaar uit hout te snijden. Laat ik het zo zeggen: gitaar spelen gaat me beter af. 😜 

Of zeg jij... snaren erop en gewoon spelen? 😇

 

Na het eten schoven we aan bij een kampvuurtje. Mensen zaten verspreid in kleine kringen, sommigen met een drankje, anderen met marshmallows boven het vuur. Een goede vibe. Er waren ook camp talks op een buitenpodium, dus iedereen deed z’n ding. Ik hou van dat soort avonden. Natuur, mensen, vuur... alles klopt dan. 

Ik raakte aan de praat met een Belgische man. We hadden het over muziek. Hij had in een bandje gezeten dat zelfs twee hitjes had gescoord. Na wat gelach en verhalen besloot ik m’n gitaar te halen. Die lag nog in de tent. Ik wilde ook niet ineens het hele veld overstemmen waar iemand later nog een talk zou geven. Iets met bescheidenheid, denk ik dan. 😇

Wat een sfeer!


Tussen Nederlandse liedjes en Belgische hits

Toen ik begon te spelen, startte ik met wat Nederlandstalige nummers. Uiteraard eerst even mijn gitaar gestemd, dont forget. 😇 Maar ja, ik zat natuurlijk midden tussen de Belgen. 😄 De herkenning bleef grotendeels uit. In m’n hoofd bladerde ik snel door Belgische bands die ik kende: dEUS, K’s Choice, Clouseau, Sita Swoon, The Radio’s, K3.. Wat kon ik nog spelen? Ik begon met een nummer van dEUS. 

Zijn gezicht klaarde op, en uit de kring hoorde ik ineens herkenning. Mensen begonnen mee te neuriën en zelfs zachtjes mee te zingen. Heerlijk, dat soort momenten. Binnen no time kwam de vraag of ik nog andere Belgische nummers kende. Pro tip: ken altijd 2 à 3 populaire nummers van een band. Lijkt het net alsof je hun hele repertoire beheerst, haha! En daar zat ik dan. Midden in België, bij een kampvuur, samen muziek maken met iemand die ik een uur eerder nog niet kende.


Gitaristen geven hun gitaar soms een naam. Ik nu ook — ze heet Nomaad.




Neem nooit je beste gitaar mee

Gelukkig had ik niet m’n beste gitaar mee. Die stond lekker thuis, veilig en stofvrij. De gitaar die wel mee mocht? Eentje waar een krasje meer of minder niet uitmaakt. En dat is precies wat je nodig hebt op een festival. Je sjouwt ermee door het bos, hij staat naast een knetterend vuur en slaapt 's nachts met je mee in een tent. Niet bepaald een concertzaal.

Neem trouwens ook altijd een extra setje snaren mee. Echt! Want als er iets knapt (en dat gebeurt meestal nét als je lekker bezig bent), wil je niet met lege handen zitten. Misschien wil jij ooit nog eens investeren in een kleine, lichte reisgitaar, of gewoon een tweedehandsje erbij. Muziek onderweg is goud waard, maar zorgen om je instrument? Laat die lekker thuis.

Deze keer geen nieuwe krasjes, maar wel nieuwe herinneringen.

Hieronder het enige korte beeldmateriaal van mij en die goedgemutste man. We speelden uiteindelijk samen het nummer Black van Pearl Jam. Hij had een fijne stem, goede timing ook. Alleen weet ik totaal niet meer hoe hij heet, haha!


Muziek verbindt, ook als je elkaar niet kent

En dat is het mooie en de kracht van muziek. Het doorbreekt alles. Taal, leeftijd, achtergrond. Ik doe dat via mijn gitaar en zang. Misschien ben jij nog maar net begonnen met spelen, maar dat maakt niets uit. Stel jezelf een doel. Begin met vier liedjes die je leert en blijft oefenen. Later breid je vanzelf uit. Kies bijvoorbeeld twee publieksfavorieten die altijd werken bij een kampvuur. 

Ik weet inmiddels: als ik op pad ga, gaat mijn gitaar mee. Omdat muziek altijd de deur opent naar verbinding. Ook als je elkaar niet kent.

Zin om ook gitaar te leren spelen, dit soort momenten te creëren of gewoon beter te worden dan je nu bent?


Reacties
Categorieën