Tubular Bells
Met de opening van de Olympische Spelen in London zagen we hem weer.
Mike Oldfield met een uitvoering van zijn Tubular Bells.
Iedereen herkent de beginmelodie. Het is zo bekend. Het nummer is ook gebruikt in de film de Exorcist en in Nederland kennen velen jongeren het uit Bassie en Adriaan.
Daar wordt Tubular Bells wel te weinig eer mee aangedaan. Want gedragen door een herkenbare melodie is het in zijn geheel een ingewikkeld muziekstuk.
Mike Oldfield werkte er al aan sinds 1971. Hoewel er in die tijd wel vaker langere muziekstukken werden uitgebracht was Tubular Bells toch ongewoon en afwijkend. Het was totaal instrumentaal en er werd dus niet in gezongen. Het bijzondere was dat Mike in de studio zelf de 20 instrumenten bespeelde. Het werd uitgebracht op Virgin Records. Het Label van de dan nog jonge Richard Branson, die het wel aandurfde met deze ongewone artiest.
Tubular Bells was eigenlijk totaal ongeschikt voor een notering in de hitparade maar bereikte toch plaats 34 in de U.K. en 15 in de Amerikaanse Charts.
Het nummer werd door Mike in de loop der jaren van verschillende versies voorzien. Van Rock tot symfonische versies. In bijgaand filmpje zie je een bijna originele versie. Het is een live uitvoering dus de instrumenten worden door meerdere musici bespeeld.
Kijk vooral tot het einde dan zie je hoe knap het nummer in elkaar zit. Bovendien begrijp je dan waarom Mike, hoewel multi-instrumentalist, zich zelf vooral beschouwde als gitarist.
Want de snaarinstrumenten zijn de basis voor Tubular Bells.