Gitaarverslaving

Gitaarverslaving … Zo aan het begin van het nieuwe jaar nemen mensen zich voor om van allerlei verslavingen af te komen. Want verslavingen zijn toch slecht? Nou, niet allemaal gelukkig.

Zo lijd ik sinds een jaar aan een serieuze vorm van gitaarverslaving. En ik moet zeggen dat deze verslaving absoluut goed voelt. Kijk, zodra mijn vrouw en kinderen John Williams (“help mijn man heeft een hobby”) op me afsturen zal ik nog eens nadenken, maar tot nu toe is het gezondheidsrisico beperkt. 

De verleiding

Het begon allemaal op eerste kerstdag 2012. We aten bij vrienden en één van de kinderen had een speelgoed gitaar. Een vriend pakte deze gitaar op na het eten, stemde hem, en wist ons allemaal minstens een half uur te vermaken op een gitaartje van € 20,= van de Intertoys! Mijn kinderen waren verkocht. Dus begin 2013 kocht ik een Spaanse gitaar voor € 50,= bij de Lidl. Inclusief hoes, stemapparaat en een lesboek! Mijn kinderen deden er niets mee, maar ik ging aan de slag. Dat boekje was leuk, maar leren doe ik niet uit een boekje. Mijn vrouw heeft me toen een cursus bij Koen cadeau gedaan, en toen was ik niet meer te houden. Ik stelde mezelf als doel een serenade op haar verjaardag en een nieuwe verslaving was in de maak.

Gitaarverslaving lijdt tot honger naar meer

Als ik ergens aan begin wil ik altijd alles weten, alles doen, en alles voelen. Na 1 week les kocht ik al tijdschriften over gitaren en een wereld ging voor me open. Omdat Koen adviseert op een western gitaar te spelen stond ik na les 3 al bij de lokale muziekwinkel gitaren te kijken, en in de winkel op kapitale gitaren de vingeroefening van les 1 te herhalen. Ze keken me wel raar aan, maar WTF, ik was een junkie en die doen dat soort dingen.
Na les 5 heb ik een Epiphone Hummingbird gekocht. Dit omdat ik de Gibson Hummingbird de mooiste gitaar ooit vind, en dit een betaalbare versie is. Ik kan nog steeds niet mijn gitaar voorbij lopen zonder hem even aan te raken. Als ik twijfel over 1 van de snaren gaat er meteen een nieuwe set op. Hij moet er piekfijn uitzien en ook zo spelen. My precious…

Acceptatie is de eerste stap naar genezing

Mijn gitaarverslaving uit zich in het aantal gitaren dat inmiddels thuis staat (5!). Maar ook de discussies voor vakanties of de gitaar nu wel of niet mee gaat (uiteindelijk blijft hij thuis…). Als ik nieuwe gitaar snaren nodig heb koop ik ze in de winkel en bestel zo niet online. In de winkel kan ik het niet laten de geur van al dat mooie houtwerk op me in te laten werken, en stiekem even te spelen op een gitaar die nooit, maar dan ook nooit van mij zal zijn. Maar ja, met een junkie weet je het nooit…
Met een nieuw setje snaren loop ik de winkel uit en in de auto speelt een oud nummer van K’s choice: “I’m not an addict”. Make that the cat wise Jan!